ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Ο Ευριπίδης, ο νεώτερος από τους τρεις μεγάλους τραγικούς ποιητές της αρχαιότητας γεννήθηκε στη Σαλαμίνα το 485. Πατέρας του ήταν ο Μνήσαρχος και μητέρα του η Κλειτώ που ανήκαν σε γενιά πλούσιων κτηματιών και φρόντισαν να δώσουν στον γιό τους, μια τέλεια για την εποχή μόρφωση που ξεχωρίζει και στο έργο του. Πάντως την ευγενική του καταγωγή αλλά και άλλες πλευρές της προσωπικής του ζωής, οι κωμικοί ποιητές της εποχής και ειδικά ο Αριστοφάνης δεν άφηναν ευκαιρία να πάει χαμένη και να μη τις σατυρίσουν. Δημόσιο λειτούργημα δεν άσκησε ο Ευριπίδης, σε αυτό είναι διαφορετικός από τον Σοφοκλή. Όμως στα δράματα του ύμνησε με φλογερή αγάπη την πόλη του και σε όλο το έργο του φαίνεται το μεγάλο ενδιαφέρον για τα πολιτικά γεγονότα και τα καίρια ζητήματα που απασχολούν τους Αθηναίους. Το έργο του Ευριπίδη είναι σφραγισμένο από δύο πολύ σημαντικές περιόδους τις αρχαιότητας. Από την λαμπρή εποχή πριν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο που η τραγωδία έχει φτάσει στην ακμή της με τον Αισχύλο και τον Σοφοκλή αλλά και την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου όπου ο Ευριπίδης δημιουργεί ένα μεγάλο μέρος του έργου του, αμφισβητώντας τις καθιερωμένες αξίες. Πράγμα που τον κάνει καινοτόμο και νεωτεριστή, ιδιαίτερα αγαπητό στους νέους, αλλα άξιο για χλευασμό και κατασυκοφάντηση από τους συντηρητικούς. Ο Ευριπίδης ξεμακραίνει από τους προκατόχους του και στην μορφή και στο περιεχόμενο αλλά και στους στόχους. Ο Ευριπίδης είναι ένα ανήσυχο, αδέσμευτο πνεύμα που βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση για νέες μορφές έκφρασης, νέες μουσικές γραμμές, νέους τρόπους πραγμάτωσης της τραγωδίας. Για αυτούς τους νεωτερισμούς του, που ήταν δυσκολοχώνευτοι στους γηραιότερους Αθηναίους, δεν βραβεύτηκε παρά μόνο 4 φορές από τις 22 που πήρε μέρος σε δραματικούς αγώνες. Φίλοι του οι φιλόσοφοι Αναξαγόρας και Πρωταγόρας που εισάγουν πρώτη φορά στην Αθήνα το πνεύμα του Ιωνικού διαφωτισμού και το φυσιοκρατικό διαλογισμό. Οι τολμηρές σκέψεις τους, ο σκεπτικισμός τους απέναντι στη λαική θρησκεία, ανησυχούσαν βαθιά τη συντηρητική κοινή γνώμη, που το εξέφραζε με κάθε τρόπο. Τον Ευριπίδη τον κατηγόρησαν ακόμη και για μισογύνη. Ενώ το έργο του είναι γεμάτο από γυναικείες μορφές και τις περισσότερες φορές τοποθετεί την γυναίκα σε υψηλότερο ηθικό επίπεδο από τον άντρα. Παρόλα αυτά ο συγκαιριανός του Αριστοφάνης σε όλες τις σωζόμενες κωμωδίες του ρίχνει το καρφάκι του για τον Ευριπίδη. Κανείς δεν γλυτώνει από τα σχόλια του, ούτε οι δύο γάμοι του και οι δύο χωρισμοί του, με διάφορα υπονοούμενα. Ακόμη και οι σκηνικοί νεωτερισμοί του σατιρίζονται, όπως ο από μηχανής θεός. Το 408 ο Ευριπίδης σε ηλικία 77 ετών πηγαίνει στη Μακεδονική αυλή, καλεσμένος του Βασιλιά Αρχέλαου και εκεί ζει την υπόλοιπη ζωή του συντροφιά με τον επίσης Αθηναίο τραγικό ποιητή Αγάθωνα και τον Τιμόθεο, μουσικό από την Μίλητο που είχε επηρεάσει την αρμονία των λυρικών μερών στις τραγωδίες του Ευριπίδη. Πέθανε την άνοιξη του 406 και η είδηση του θανάτου του τραγικότερου των τραγικών κατά τον Αριστοτέλη, γέμισε θλίψη την Αθήνα.
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ

Μήδεια (431 π.Χ.)

Ιππόλυτος (438-428 π.Χ.)

Άλκηστις (438 π.Χ.)

Βάκχαι (405 π.Χ.)

Ορέστης (408 π.Χ.)

Τρωάδες (415 π.Χ.)

Ρήσος (405 π.Χ.)

Ιφιγένεια εν Αυλίδι (406 π.Χ.)

Ιφιγένεια εν Ταύροις (413 π.Χ.)

Ηρακλείδαι (430-422 π.Χ.)

Εκάβη (430-425 π.Χ.)

Ηρακλής μαινόμενος (415 π.Χ.)

Ηλέκτρα (413 π.Χ.)

Ανδρομάχη (430-417 π.Χ.)

Ικέτιδες (422 π.Χ.)

Φοίνισσαι (411-408 π.Χ.)

Ελένη (412 π.Χ.)

Κύκλωψ (408 π.Χ. ; )

Κύκλωψ (408 π.Χ. ; )

Ο Κύκλωψ είναι Σατυρικό Δράμα κι η υπόθεσή του είναι απ’ την Οδύσσεια (Ραψ. ι), όπου ο Οδυσσέας τύφλωσε τον Κύκλωπα. Τον Χορό του δράματος αποτελούν οι Σάτυροι με Κορυφαίο τον Σειλινό και παρασταίνουν τους δούλους του Κύκλωπα που αφού τον τυφλώνει ο Οδυσσέας τους σώζει. Είναι το μοναδικό Σατυρικό Δράμα που έχει διασωθεί ολόκληρο και το μοναδικό, θα μπορούσε να πει κανείς, δράμα του Ευριπίδη με θέμα καθαρά απ’ τον Όμηρο.

Ελένη (412 π.Χ.)

Στο δράμα αυτό ο Πάρις στην Τροία αντί για την αληθινή Ελένη πήρε μαζί του το είδωλό της. Αυτό μετά την άλωση της πόλης πήρε ο Μενέλαος αλλά στην περιπλάνησή του στην Αίγυπτο βρίσκει εκεί την αληθινή Ελένη που ο βασιλιάς της χώρας Θεοκλύμενος με τη βία ζητούσε σε γάμο. Η ηρωίδα όμως του ξέφυγε με διάφορα τεχνάσματα που σκέφτηκε η ίδια και πραγματοποίησε ο Μενέλαος. Η Ελένη θεωρήθηκε πρότυπο συζυγικής πίστης και σεμνότητας κι ο χαραχτήρας της Θεονόης, αδερφής του εκεί βασιλιά αγνός και φιλάνθρωπος. Αναγνώριση, δόλος, σκευωρία, απαγωγή είναι τα στοιχεία του έργου. Σ’ όλα αυτά κυρίαρχοι είναι οι θεοί, αλλά κι η τυφλή Τύχη, η σύμπτωση. Ειρωνεία κι αποστασιοποίηση κι ακόμα η φαντασία του παραμυθιού είναι τα χαρακτηριστικά του δράματος που είχε να παρουσιάσει στο κοινό μια άλλη Ελένη.


ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Τάσος Ρούσσος
ΜΟΥΣΙΚΗ: Ιάννης Ξενάκης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλέξης Σολομός
ΠΑΙΖΟΥΝ: Άννα Συνοδινού, Νίκος Τζόγιας, Βασίλης Κανάκης, Ελένη Ζαφειρίου, Παντελής Ζεβός, Κάκια Παναγιώτου, Γκίκας Μπινιάρης, Στέλιος Βόκοβιτς, Χρήστος Πάρλας, Κώστας Κοσμόπουλος, Έλλη Βοζικιάδου, Αιμιλία Υψηλάντη, Μαρία Σκούντζου, Νόρα Κατσέλη, Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, Λόυσκα Αβαγιάννου, Μαρία Πεφάνη, Τζέσυ Παπουτσή, Νινή Βοσνιάκου, Ντίνα Σαββίδη, Φλώρα Κωστοπούλου, Φωτεινή Μανέτα
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 46 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1977 (16 Ιουλίου)

Ικέτιδες (422 π.Χ.)


Στις Ικέτιδες οι Θηβαίοι δεν επιτρέπουν την ταφή των Αργείων στρατηγών που πέσαν στη Θήβα. Τότε ήρθαν στον βασιλιά της Αθήνας Θησέα η μανάδες των νεκρών σαν Ικέτιδες κι αυτός αφού επιτέθηκε στους Θηβαίους και τους νίκησε πήρε τους νεκρούς και τους φέρνει στην Ελευσίνα όπου και καίγονται. Την Ευάδνη όμως, τη γυναίκα του Καπανέα, την πιάνει μανία και πέφτει κι αυτή στη φωτιά όπου καίγεται ο άντρας της. Η τραγωδία αυτή χαρακτηρίστηκε Εγκώμιον των Αθηνών κι έχει την ίδια υπόθεση με το χαμένο δράμα του Αισχύλου Ελευσίνιοι. Η παράσταση αυτού του δράματος θα ήταν πολύ θεαματική με τις φωτιές που άναβαν στη σκηνή, με τις τεφροδόχους που κρατούσαν τα παιδιά των 7 στρατηγών, με την ξαφνική μανία που πιάνει την Ευάδνη και πέφτει στη φωτιά. Όλα αυτά γέμιζαν το θέατρο από τρόμο κι έκπληξη.

Φοίνισσαι (411-408 π.Χ.)

Αι Φοίνισσαι ονομαστήκαν έτσι απ’ το Χορό τους κι έχουν την ίδια υπόθεση με τους Επτά επί Θήβας του Αισχύλου αλλά με μεγαλύτερη έκταση και μεγάλη ποικιλία, γι’ αυτό κι η ενότητα της τραγωδίας γίνεται χαλαρή. Το δράμα αυτό έχει πολύ τραγικό στοιχείο όπως η νεότερη δραματουργία, γιατί πρώτα αποφασίζει τον εαυτό του υπέρ της πατρίδας ο γιος του Κρέοντα, Μενοικεύς, μετά σκοτώνονται οι στρατηγοί των πολιορκητών και μετά απ’ αυτούς αλληλοσκοτώνονται σε μονομαχία τα δυο αδέρφια και πάνω τους αυτοκτονεί η μητέρα τους. Στη συνέχεια η Αντιγόνη μη υπακούοντας στη διαταγή του Κρέοντα να μην ταφεί ο νεκρός του Πολυνείκη τον κηδεύει κι έπειτα φεύγει οδηγώντας τον τυφλό πατέρα της Οιδίποδα στην εξορία που καταδικάστηκε.

Ίων (414 – 413 π.Χ. ή 419 – 418 π.Χ.)

Η Κρέουσα, η κόρη του Ερεχθέα, γέννησε απ’ τον Απόλλωνα έναν γιο, τον Ίωνα που τον εγκατέλειψε στην Ακρόπολη. Αυτόν τον βρήκε ο Ερμής και τον έφερε στους Δελφούς. Εκεί ανατράφηκε απ’ την Πυθία κι έγινε νεωκόρος του Απόλλωνα. Η Κρέουσα αργότερα πήρε γι’ άντρα της τον Ξούθο που συμμάχησε με τους Αθηναίους κι έγινε βασιλιάς. Απ’ αυτόν τον γάμο δεν γεννήθηκε κανένα παιδί και γι’ αυτό ο Ξούθος έρχεται στους Δελφούς για να ρωτήσει τον θεό. Ο Απόλλωνας θέλει απ’ την αρχή να κάνει βασιλιά της Αθήνας τον γιο του απ’ την Κρέουσα, τον Ίωνα, χωρίς όμως να φανεί πως είναι πατέρας του. Ο Ξούθος παίρνει χρησμό ότι εκείνον που θα συναντήσει βγαίνοντας απ’ τον ναό είναι γιος του που γεννήθηκε απ’ άλλο γάμο, πριν ακόμα πάρει για γυναίκα του την Κρέουσα. Ο Ξούθος συναντάει πρώτο τον Ίωνα, τον γιο του Απόλλωνα. Σ’ αυτόν φανερώνει τον χρησμό κι ο Ίων χαίρεται μεν γι’ αυτό αλλά ρωτάει να μάθει ποια είναι η μητέρα του. Μετά την ψεύτικη αυτή αναγνώριση κι έναν διάλογο χωρίς αποτέλεσμα ο Ίων πείθεται με δόλο ν’ ακολουθήσει τον Ξούθο και να έρθει στ’ ανάκτορα της Αθήνας. Η Κρέουσα το μαθαίνει και θέλει να τον δηλητηριάσει, νομίζοντας τον Ίωνα σαν γιο του Ξούθου από προηγούμενο γάμο. Στο τέλος όμως αναγνωρίζεται σαν γιος της κι η Αθηνά αποκαλύπτει τον Απόλλωνα για πατέρα του ενώ τη συμβουλεύει να τον εγκαταστήσει στο θρόνο.


ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Νικολέττα Φριντζίλα
ΜΟΥΣΙΚΗ: Τάκης Φαραντζής
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λυδία Κονιόρδου
ΠΑΙΖΟΥΝ: Λυδία Κονιόρδου, Χρίστος Λούλης, Νίκος Καραθάνος, Κοσμάς Φοντούκης, Χρήστος Σαπουντζής, Δημήτρης Οικονόμου, Φαίδων Στρατής, Γιώργος Γάλλος, Χρήστος Τακτικός, Ανέζα Παπαδοπούλου, Ναταλία Στεφάνου, Μαρία Ναυπλιώτου, Ινώ Μενεγάκη, Τζίνα Θλεβερή, Βίβιαν Κοντομάρη, Δέσποινα Τσιρακάκη, Στέλλα Σκορδαλά, Τίνα Αλεξοπούλου, Νικολέττα Βλαβιανού, Ευγενία Αποστόλου, Στέλλα Γκίκα, Γωργία Τσαγκαράκη, Μαρία Λιαπίκου, Ουρανία Ρασλή
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 57 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 2003 (5 Ιουλίου)

Ανδρομάχη (430-417 π.Χ.)

Η Ανδρομάχη, είναι το δράμα της χήρας τους Έκτορα που ο γιος του Αχιλλέα, ο Νεοπτόλεμος, την έφερε σαν λάφυρο στην πατρίδα του και την κράτησε σαν παλλακίδα του αφού έκανε έναν γιο μαζί της, τον Μολοσσό. Η Ερμιόνη, η νόμιμη σύζυγος, θέλει να τη σκοτώσει, κι ενώ ο άντρας της απουσίαζε την προσκαλεί μαζί με τον πατέρα της τον Μενέλαο απ’ τη Σπάρτη επιδιώκοντας έτσι το φόνο της. Η Ανδρομάχη που καταλαβαίνει τον σκοπό της Ερμιόνης αφού έκρυψε τον γιο της σε μέρος ασφαλές, ή ίδια κατέφυγε στο ιερό της Θέτιδας. Ο Μενέλαος όμως που βρήκε τον κρυμμένο γιο της Ανδρομάχης Μολοσσό την απειλεί πως θα τον σκοτώσει αν εκείνη δεν βγει απ’ το ιερό. Έτσι αναγκαστικά η Ανδρομάχη βγαίνει κι ο μεν Μενέλαος προσπαθεί να την σκοτώσει ενώ η Ερμιόνη θέλει να σκοτώσει τον γιο της Μολοσσό. Παρουσιάζεται όμως ο Πηλέας και την μεν Ανδρομάχη με το γιο της τη σώζει τον δε Μενέλαο τον αναγκάζει να φύγει. Η Ερμιόνη μετά απ’ αυτό πέφτει σε τρομερή απελπισία γιατί φοβάται την τιμωρία του Νεοπτόλεμου. Έρχεται όμως ο Ορέστης και την παίρνει μαζί του αφού προηγουμένως την αρραβωνιάστηκε. Την τραγωδία τη μιμήθηκε κι ο Ρακίνας το 1667.

Ηλέκτρα (413 π.Χ.)

Την Ηλέκτρα παντρεύει ο Αίγισθος, μετά από παράκληση της Κλυταιμνήστρας, μ’ έναν φτωχό χωρικό γεωργό και τον βοηθάει στις βαριές αγροτικές δουλειές. Γυναίκες απ’ τις Μυκήνες ήρθαν στην καλύβα της και την παρακαλούσαν να πάρει μέρος σε γιορτή που γινόταν στο Άργος για να τιμηθεί η Δήμητρα. Η ηρωίδα όμως έχοντας πένθος και βαρύ ψυχικό πόνο δεν μπορεί να συμμετέχει σε γιορτές. Εκεί ήρθε στη συνέχεια ο Ορέστης με τον Πυλάδη κι αφού γίνεται η αναγνώρισή τους με την οδηγία του Πυλάδη ο Ορέστης σκοτώνει τον Αίγισθο στους αγρούς και τη μητέρα του στην καλύβα της αδερφής του. Στο δράμα αυτό ο ποιητής παρωδεί άτεχνα κι άκαιρα σκηνές απ’ τις Χοηφόρες του Αισχύλου.

ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Τάσος Ρούσσος
ΜΟΥΣΙΚΗ: Θόδωρος Αντωνίου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Μιχαηλίδης
ΠΑΙΖΟΥΝ: Μαρία Σκούντζου, Λίλη Παπαγιάννη, Τάκης Βουλαλάς, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Τάσος Χαλκιάς, Κώστας Καρράς, Χρήστος Δρόσος, Δημήτρης Λιγνάδης, Αντώνης Ζαχαράτος, Χριστίνα Θεοδωροπούλου, Νόνη Ιωαννίδου, Κατερίνα Μπούρλου, Ελένη Ράντου, Έφη Μουρίκη, Αθηνά Τσιλύρα, Μήνα Χειμώνα, Θάλεια Αργυρίου, Μάχη Γεωργίου, Φιλώ Γκόντζου, Χρύσα Δρακοπούλου, Κάκια Ιγερινού, Καρυοφιλιά Καραμπέτη, Ειρήνη Κονίδου, Γεωργία Κορνελάτου, Έλλη Κωνσταντίνου, Αγάπη Μανουρά, Μίνα Ξενάκη, Μάνια Παπαδημητρίου, Στέλλα Παπαδημητρίου, Χρύσα Ρώπα, Μαρίνα Σάββα, Μάνια Συριοπούλου, Ελένη Τζώρτζη, Μαρία Τομαζάτου, Κώστας Σπυρόπουλος, Γιάννης Παπαγιάννης
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 59 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1986 (15 Αυγούστου)

Εκάβη (430-425 π.Χ.)

Η Εκάβη η άλλοτε βασίλισσα της Τροίας, αφού την απήγαγαν δοκιμάζει και νέες συμφορές. Οι Αχαιοί παίρνουν την κόρη της Πολυξένη και τη θυσιάζουν στον τάφο του Αχιλλέα. Μετά όμως από λίγο τα κύματα εκβράζουν τον νεκρό του Πολύδωρου που με πολλούς θησαυρούς ο Πρίαμος είχε εμπιστευτεί στον φίλο του Πολυμήστορα, βασιλιά της Θράκης. Η Εκάβη τότε αφού προσκάλεσε στη σκηνή της αιχμαλωσίας της τον δολοφόνο του γιου με τα παιδιά του, αυτά τα σκοτώνει κι εκείνον τον τυφλώνει.
Ο Ρωμαίος Έννιος, έγραψε ένα παρόμοιο δράμα.

ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Τάσος Ρούσσος
ΜΟΥΣΙΚΗ: Θεόδωρος Αντωνίου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λάμπρος Κωστόπουλος
ΠΑΙΖΟΥΝ: Αλέκα Κατσέλη, Γιάννης Λαμπρόπουλος, Χλόη Λιάσκου, Γιάννης Κάσδαγκης, Κώστας Κοσμόπουλος, Όλγα Τουρνάκη, Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, Βύρων Πάλλης, Χρήστος Καλαβρούζος, Ράμση Τσόπελη, Ολυμπία Τολίκα, Αγγελική Βελουδάκη, Λίλη Κοκώδη, Ελένη Ράντου, Θάλεια Αργυρίου, Στέλλα Παπαδημητρίου, Μαρία Ρωμανού, Μαρία Σάββα, Ελένη Τζώρτζη
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 46 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1985 (6 Ιουλίου)

Ηρακλής μαινόμενος (415 π.Χ.)

Ο Ηρακλής μαινόμενος είναι ένα δράμα που μόνο τη φρίκη μπορεί να προξενήσει. Ο Λύκος που έγινε τύραννος της Θήβας πρόκειται να σκοτώσει τα παιδιά του Ηρακλή ενώ εκείνος απουσιάζει. Ξαφνικά όμως ο Ηρακλής παρουσιάζεται τα σώζει και σκοτώνει τον τύραννο. Σε λίγο η Λύσσα του μεταδίδει μανία κι ο ίδιος σκοτώνει τα παιδιά του που είχε σώσει, νομίζοντας πως σκοτώνει τα παιδιά του Ευρυσθέα. Όταν ο Ηρακλής, έχοντας συνέλθει απ’ την τρέλα του, είναι έτοιμος να δώσει τέλος στη ζωή του, ο Θησεύς του υπόσχεται καταφύγιο στην Αθήνα και του προσφέρει στήριγμα σε μια ζωή που δεν μπορεί να υπολογίζει στη βοήθεια των θεών. Η θαρραλέα απόφαση του Θησέα κι η καρτερία του Ηρακλή μπροστά στη δυστυχία του κάνουν δυνατή την αποδοχή αυτής της επιλογής.

Ηρακλείδαι (430-422 π.Χ.)

Ο Ιόλαος (ανιψιός της αδερφής του Ηρακλή) καταφεύγει με τη μητέρα του Ηρακλή Αλκμήνη και τα παιδιά του στην Αθήνα γιατί ο εχθρός Ευρυσθεύς τους καταδιώκει. Ο βασιλιάς της Αθήνας Δημοφών, γιος του Θησέα, αρνιέται να τους παραδώσει στον Ευρυσθέα και τους σώζει μ’ ένα θλιβερό ωστόσο αντίτιμο : τη θυσία της Μακαρίας, μιας απ’ τις κόρες του Ηρακλή. Με ηρωισμό αντάξιο του πατέρα της, η κοπέλα όταν έμαθε τον χρησμό ότι χάριν της νίκης πρέπει να θυσιαστεί ευγενής παρθένα, δέχεται τη μοίρα της και προσφέρεται για τη θυσία.

Ιφιγένεια εν Ταύροις (413 π.Χ.)

Στην Ιφιγένεια εν Ταύροις η σκηνή διαδραματίζεται στη Σκυθία που ο Ορέστης κι ο Πυλάδης πηγαίνουν για να πάρουν το ξόανο της Άρτεμης, γιατί μετά τον φόνο της μητέρας του τον Ορέστη τον έπιασε μανία. Τότε πήρε χρησμό απ’ τον Απόλλωνα, ότι τότε μόνο θ’ απαλλαγεί απ’ τη μανία αυτή όταν το ξόανο της θεάς απ’ τη Χώρα των Ταύρων το μεταφέρει στην Αττική. Όμως τους πιάνουν οι βάρβαροι και τους οδηγούν στην ιέρεια της θεάς για θυσία γιατί σύμφωνα με τον νόμο τους θυσιάζονταν στη θεά όλοι όσοι πήγαιναν εκεί. Ιέρεια όμως της Άρτεμης ήταν η αδερφή του Ορέστη Ιφιγένεια. Αδερφός κι αδερφή αναγνωρίζονται και με τέχνασμα της Ιφιγένειας έχοντας και την προστασία της Αθηνάς δραπετεύουν από κει παίρνοντας μαζί τους και το ξόανο της θεάς. Στην τραγωδία αυτή κι η πλοκή είναι έντεχνη κι η αναγνώριση φυσική. Οι χαρακτήρες των προσώπων είναι ευγενείς και το ήθος της ηρωίδας τόσο αγνό και σεμνό που ακόμα κι οι βάρβαροι τη σέβονται. Ο ποιητής έκανε πολύ καλά που προφύλαξε την ιέρεια απ’ το μίασμα της ανθρωποθυσίας, γιατί αυτή μόνο έρραινε τα θύματα κι άλλοι τα σφάζαν. Πάνω απ’ όλα όμως είναι συγκινητικό το επεισόδιο που οι δυο ευγενείς φίλοι αμιλλώνται ποιος στη θέση του άλλου θα θυσιαστεί.

ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Απόστολος Μελαχρινός
ΜΟΥΣΙΚΗ: Γιώργος Κουμεντάκης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Θάνος Κωτσόπουλος
ΠΑΙΖΟΥΝ: Άννα Συνοδινού, Βασίλης Κανάκης, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Γιάννης Αργύρης, Κώστας Καστανάς, Κάκια Παναγιώτου, Πίτσα Καπιτσινέα, Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, Ράνια Οικονομίδου, Ελένη Ρήγα, Βιβέτα Τσιούνη, Νίτα Παγώνη, Νόρα Κατσέλη, Βαλεντίνη Μουτάφη, Έλλη Κωνσταντίνου
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 34 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1981 (4 Ιουλίου)

Ιφιγένεια εν Αυλίδι (406 π.Χ.)

Στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι η υπόθεση διαδραματίζεται στην ομώνυμη πόλη όπου ο Αγαμέμνων στέλνει και καλεί την κόρη του λέγοντάς της ότι θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα, ενώ στην πραγματικότητα θα την θυσιάσει στην Άρτεμη που είναι οργισμένη με τον βασιλιά κι εμποδίζει τον απόπλου του στόλου. Σε λίγο η Κλυταιμνήστρα κι η Ιφιγένεια φτάνουν χαρούμενες, αλλά μ’ έκπληξη βλέπουν τον βασιλιά σκυθρωπό. Όταν μαθαίνουν την αλήθεια απ’ τον γέρο υπηρέτη, η μεν Κλυταιμνήστρα ικετεύει τον Αχιλλέα να σώσει την κόρη της η δε Ιφιγένεια τον πατέρα της να μην τη θυσιάσει. Ο Αχιλλέας φαίνεται πρόθυμος να εμποδίσει τη θυσία αλλά ο Αγαμέμνων διστάζει, γιατί ο στρατός εξαγριώνεται κι απαιτεί τη θυσία που είναι η μόνη λύση να εξευμενιστεί η Άρτεμις και να επιτρέψει τον απόπλου. Κι ενώ τα πράγματα περιπλέκονται κι επιτείνουν την αγωνία του θεατή, η μεγαλόψυχη κι ευγενής Ιφιγένεια δίνει την ποθούμενη λύση γιατί παραδίνει τον εαυτό της με τη θέλησή της για θυσία υπέρ της Ελλάδας. Πρέπει να σημειώσουμε πως το δράμα αυτό δεν έφτασε σε μας έτοιμο για παράσταση απ’ τα χέρια του ποιητή. Στα γνωστά και πρωτότυπά του μέρη έχει σκηνές που μπορούν να παραβληθούν με την Εκάβη και τη Μήδεια.

ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Κώστας Τσιάνος
ΜΟΥΣΙΚΗ: Δημήτρης Παπαδημητρίου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κώστας Τσιάνος
ΠΑΙΖΟΥΝ: Ακύλας Καραζήσης, Νίκος Χατζόπουλος, Μαρία Κεχαγιόγλου, Μαρία Σκουλά, Φάνης Μουρατίδης, Αιμίλιος Χειλάκης, Μαρία Λιαπίκου, Χαρά Κεφαλά, Μάρθα Φιντζίλα, Βαλέρια Κουρούπη, Εβίτα Ζημάλη, Δέσποινα Γκάντζιου, Πέρσα Σούκα, Δήμητρα Στογιάννη, Ρένα Σφηνιά, Ανδρομάχη Χρυσομάλλη, Τόνυ Δημητρίου, Λαέρτης Μαρκότσης, Τάσος Αλαντζάς, Θοδωρής Μπουζινάκος, Θανάσης Χαλκιάς, Θανάσης Βλαβιανός, Χρήστος Σαπουντζής, Στρατής Πανούριος, Μπάμπης Γούσιας, Βασίλης Ρίσβας
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 36 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 2002 (20 Ιουλίου)

Ρήσος (405 π.Χ.)

Η υπόθεσή του είναι παρμένη απ’ την Ιλιάδα (Ραψ. Κ). Ο Δόλων που βγήκε να κατασκοπεύσει το στρατόπεδο των Ελλήνων σκοτώνεται απ’ τον Διομήδη και τον Οδυσσέα καθώς κι ο Ρήσος που ήρθε για βοήθεια των Τρώων. Ο Ρήσος είναι τραγωδία που οι αρχαίοι κι οι νεότεροι διαφωνούν αν είναι του Ευριπίδη ή είναι έργο του 4ου αιώνα που ανήκει κι η Μήδεια του Νεόφρονα. Είναι ένα έργο μικρό σ’ έκταση, χωρίς πρόλογο, με ωραία λυρικά κομμάτια στα χορικά του, δίχως όμως κανέναν προβληματισμό.

Τρωάδες (415 π.Χ.)

Το έργο διαδραματίζεται στην Τροία, στο στρατόπεδο με τις αιχμάλωτες γυναίκες της Τροίας που ύστερα απ’ την πτώση της πατρίδας τους αντιμετωπίζουν τη μεταφορά τους στην Ελλάδα και τη σκλαβιά. Είναι το πιο άτεχνο απ’ τα δράματα του τραγικού, στο οποίο παρουσιάζονται φριχτές σκηνές : η άλωση της Τροίας, η διανομή των αιχμαλωτίδων στους νικητές, η θυσία της Πολυξένης, το γκρέμισμα του Αστυάνακτα, παιδιού της Ανδρομάχης, απ’ το τείχος κι η πυρπόληση της πόλης. Πολλοί πιστεύουν πως το τέλος του δράματος όπου γίνεται η τιμωρία των νικητών, όπως έχει προαναγγελθεί στον πρόλογο, δεν έχει σωθεί ολόκληρο.

ΠΡΩΤΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Θρασύβουλος Σταύρου
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μίκης Θεοδωράκης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλέξης Σολομός
ΠΑΙΖΟΥΝ: Ελένη Χατζηαργύρη, Αντιγόνη Βαλάκου, Λυκούργος Καλλέργης, Πίτσα Καπιτσινέα, Κάκια Παναγιώτου, Τάκης Βουλαλάς, Μιράντα Ζαφειροπούλου, Έλλη Βοζικιάδου, Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, Μαρία Σκούντζου, Φωτεινή Μανέτα, Χρυσούλα Καριώρη, Βεατρίκη Δεληγιάννη, Φλώρα Κωστοπούλου, Χριστίνα Κατσουδάκη, Λόυσκα Αβαγιάννου, Μαρίνα Πεφάνη, Αντιγόνη Κουκούλη, Τζέσυ Παπουτσή, Αρετή Πίτσικα, Δήμητρα Βολονίνη
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 41 λεπτά

ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Θανάσης Βαλτινός
ΜΟΥΣΙΚΗ: Βασίλης Δημητρίου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ανδρέας Φιλιππίδης
ΠΑΙΖΟΥΝ: Όλγα Τουρνάκη, Βύρων Πάλλης, Κώστας Κοσμόπουλος, Γιάννης Βουγιούκλης, Δήμητρα Τσέλιου, Ιλιας Λαμπρίδου, Έφη Μουρίκη, Νόνη Ιωαννίδου, Ράσμη Τσόπελα, Βασίλης Κανάκης, Γιάννης Λιακάκος, Χριστίνα Θεοδωροπούλου, Μαρία Τενίδου, Ολυμπία Τολίκα, Χριστίνα Βαρζοπούλου, Νίκη Τουλουπάκη, Μαρία Ρωμανού, Σμαράγδα Διαμαντίδου, Μήνα Χειμώνα
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 37 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1985 (29 Νοεμβρίου)

Ορέστης (408 π.Χ.)

Ο Ορέστης αφού καταδικάστηκε σε θάνατο απ’ τους Αργείους για μητροκτονία, εγκαταλείφθηκε αβοήθητος απ’ τον θείο του Μενέλαο που απ’ αυτόν περίμενε βοήθεια. Αυτό έγινε αιτία να εξαγριωθεί και θέλοντας να πάρει εκδίκηση απειλεί να σκοτώσει την Ερμιόνη, την κόρη του Μενέλαου. Αλλά με διαταγή του Απόλλωνα τελικά την παντρεύεται. Το τέλος είναι κωμικό κι ο ασταθής χαραχτήρας του Μενέλαου εκφράζει το ευμετάβολο της βούλησης των Σπαρτιατών. Ο Ορέστης είναι η τελευταία τραγωδία που ο Ευριπίδης παρουσίασε στην Αθήνα.

ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Άγγελος Τερζάκης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Αλέξης Αδάμης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλέξης Σολομός
ΠΑΙΖΟΥΝ: Ελένη Χατζηαργύρη, Νίκος Μαλαβέτας, Έλλη Βοζικιάδου, Βασίλης Κανάκης, Νίκος Παπακωνσταντίνου, Θεόδωρος Μορίδης, Φωτεινή Μανέτα, Άρτεμις Τσάμη, Στέλος Βόκοβιτς, Τάκης Βουλαλάς, Θεόδωρος Δημήτριεφ, Πίτσα Καπιτσινέας, Χρυσούλα Καριώρη, Ελένη Ρήγα, Ρίκα Σιφάκη, Βεατρίκη Δεληγιάννη, Δήμητρα Βολονίνη, Νίνα Σγουρίδου, Μίκα Φλώρα, Αύρα Διαμαντίδου, Λόυσκα Αβαγιάνου
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 5 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1971 (11 Ιουλίου)

Βάκχαι (405 π.Χ.)

Αι Βάκχαι που περιγράφεται η ενθουσιώδης κι οργιαστική λατρεία του Βάκχου παρουσιαστήκαν απ’ τον γιο του Ευριπίδη μετά τον θάνατό του. Παρόμοιο θέμα είχε πραγματευτεί κι ο Αισχύλος στον Πενθέα του και φαίνεται πως ο νεότερος Ευριπίδης διασκεύασε το ίδιο αυτό δράμα στο τέλος. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί η μεγάλη μεταστροφή του ποιητή προς τη θρησκεία που παρατηρείται σ’ αυτό. Στο δράμα αυτό ο βασιλιάς της Θήβας Πενθέας θέλει να εμποδίσει την εισαγωγή της λατρείας του Βάκχου, όμως κυριεύεται από τρέλα και μέσα σε μια δαιμονική έκσταση, σκοτώνεται και κομματιάζεται απ’ τη μητέρα του, την Αγαύη που με τη σειρά της κι αυτή κυριεύεται από μανία.

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Κώστας Βάρναλης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Αργύρης Κουνάδης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μήτσος Λυγίζος
ΠΑΙΖΟΥΝ: Νίκος Χατζίσκος, Θάνος Κωτσόπουλος, Κάκια Παναγιώτου, Πίτσα Καπιτσινέα, Ελένη Ζαφειρίου, Όλγα Τουρνάκη, Μαρία Μουσχολιού, Ολυμπία Παπαδούκα, Έλλη Βοζικιάδου, Έλλη Ξανθάκη, Βέρα Δεληγιάννη, Ελένη Ρήγα, Γιάννης Αποστολίδης, Γκίκας Μπινιάρης, Φοίβος Ταξιάρχης, Στέλιος Βόκοβιτς
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 3 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1960 (9 Οκτωβρίου)




ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Παντελής Πρεβελάκης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Χρήστος Λεοντής
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Θεοδοσιάδης
ΠΑΙΖΟΥΝ: Μιράντα Ζαφειροπούλου, Ιάκωβος Ψαρράς, Γιάννης Κασδαγλής, Κώστας Καστανάς, Πέτρος Δαμουλής, Κώστας Κοκκάκης, Γιώργος Παρτσαλάκης, Όλγα Τουρνάκη, Νίτα Παγώνη, Στέλλα Παπαδημητρίου, Πηνελόπη Σταυροπούλου, Φιλιώ Γκόντζου, Ελένη Παναγιώτου, Χριστίνα Βαρζοπούλου, Ελένη Τζώρτζη, Γιώτα Κουνδουράκη, Αθηνά Κεφαλά, Μαρίνα Ξένου, Μελίνα Παπανέστωρα, Μάχη Γεωργίου, Λιάνα Παρούση, Βάνα Ζακκά, Θέμις Μαρσέλου, Δωροθέα Στεριώτη, Ελευθερία Βιαδάκη, Αγγελική Δημητρακοπούλου, Αμαλία Κυριαζίδου, Χρήστος Γιάνναρης, Σπύρος Σπαντίδας, Γιώργος Τζαβιός, Βασίλης Ψυχογιόπουλος, Μιχάλης Μινωτάκης
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 40 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1990 (20 Ιουλίου)

Άλκηστις (438 π.Χ.)

Στην Άλκηστη η ομώνυμη ηρωίδα πεθαίνει με τη θέλησή της για να σώσει τον άντρα της Άδμητο, βασιλιά των Φερών, απ’ τον Θάνατο, γιατί τη μέρα του γάμου της είχε τάξει τον εαυτό της γι’ αυτή τη θυσία για χάρη του και τώρα πρέπει να τηρήσει αυτή την παλιά υπόσχεση. Περνώντας ο Ηρακλής απ’ την πόλη φιλοξενείται στ' ανάκτορα του Αδμήτου που πενθεί. Σε λίγο μαθαίνει τον θάνατο της γυναίκας του βασιλιά κι αμέσως πάει στον τάφο της, στήνει καρτέρι στον Θάνατο και του αρπάζει την ηρωίδα. Η σκηνή του Ηρακλή έχει πολύ το κωμικό στοιχείο και γι’ αυτό υποθέτουν πως ο ποιητής μ’ αυτήν είχε αντικαταστήσει το Σατυρικό Δράμα της Τετραλογίας. Ο Άδμητος που ντροπιάστηκε με τη θυσία της γυναίκας του, αποκτάει συναίσθηση. Το υμνητικό για τη γενναία γυναίκα τραγούδι συνδυάζεται με την κριτική για την ανεπάρκεια του άντρα και γι’ αυτόν ακόμα τον λόγο προσπάθησαν πολλοί να βρουν στο έργο σατιρικά, ακόμα και κωμικά χαρακτηριστικά.

ΠΡΩΤΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Θρασύβουλος Σταύρου
ΜΟΥΣΙΚΗ: Νικηφόρος Ρώτας
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σπύρος Ευαγγελάτος
ΠΑΙΖΟΥΝ: Νίκος Φιλιππόπουλος, Ζώρας Τσάπελης, Θεανώ Ιωαννίδου, Μιράντα Ζαφειροπούλου, Νικήτας Τσακίρογλου, Αγνή Μουζενίδου, Γιάννης Αργύρης, Λυκούργος Καλλέργης, Θάνος Αρώνης, Στέλλα Γερμένη, Ευάγγελος Πρωτόπαππας, Θοδωρής Σαρρής, Δημήτρης Τσούτσης, Γιάννης Μαυρογένης, Στέφανος Κυριακίδης, Αλέξης Σταυράκης, Χρήστος Βαλαβανίδης, Γιώργος Καραγιάννης, Γιώργος Λάκουρας, Τάσος Χαλκιάς, Κοραής Δαμάτης, Τέτη Σχοινάκη, Πίτσα Κονιτσιώτη, Λήδα Τασοπούλου, Ανθή Ανδρεοπούλου
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 5 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1974 (13 Ιουλίου)

ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Κωνσταντίνος Χρηστομάνος
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Μάρθα Φριτζήλα
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λυδία Κονιόρδου
ΠΑΙΖΟΥΝ: Μίλτος Δημούλης, Λάμπρος Αποστόλου, Στέλλα Γκίκα, Τάνια Παπαδοπούλου, Γιωργία Τσαγκαράκη, Ελένη Κούστα, Πέτρος Πετράκης, Τζίνα Θλιβερή, Ακτίνα Σταθάκη, Άρτο Απαρτιάν, Σαμψών Φύτρος, Γιώργος Γάλλος, Γιούλη Τσαγκαράκη (Το ρόλο της Άλκηστης τον κρατούν στην ίδια παράσταση τρεις διαφορετικές ηθοποιοί)
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 35 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 2000 (10 Μαΐου)

Μήδεια (431 π.Χ.)

Η υπόθεση της Μήδειας διαδραματίζεται στην Κόρινθο που εκεί ο Ιάσονας προδίδοντας τη Μήδεια και τα παιδιά του παντρεύεται τη Γλαύκη. Η Μήδεια τότε μηχανεύεται την τρομερή εκδίκησή της. Υποκρινόμενη ότι ζητάει για τα παιδιά της χάρη απ’ τη νεαρή νύφη, της στέλνει για δώρο πέπλον και πλοκόν χρυσήλατον που εκείνη ανυποψίαστη τα φοράει και δηλητηριάζεται καθώς κι ο πατέρας της που πάει να τη φιλήσει. Μετά απ’ αυτό η Μήδεια σφάζει τα παιδιά της για να λυπήσει τον προδότη άντρα της και φεύγει για την Αθήνα με άρμα φτερωτών δρακόντων για να σωθεί απ’ την αντεκδίκηση του Ιάσονα. Σ’ αυτή την τραγωδία ο ποιητής περιγράφει με αριστουργηματικό τρόπο τη μανία και την αγριότητα που φέρνει στη γυναίκα η προδοσία του άντρα. . .

ΡΑΔΙΟΙΦΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Έφη Φερεντίνου
ΜΟΥΣΙΚΗ: --------
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλέξης Μινωτής
ΠΑΙΖΟΥΝ: Κατίνα Παξινού, Αλέξης Μινωτής, Ελένη Ζαφειρίου, Λυκούργος Καλλέργης, Γιάννης Αποστολίδης, Βασίλης Κανάκης, Στέλιος Βόκοβιτς, Κάκια Παναγιώτου, Πίτσα Καπιτσινέα, Όλγα Τουρνάκη, Μαρία Μοσχολιού, Βέρα Δεληγιάννη, Βεατρίκη Δεληγιάννη, Δήμητρα Βολονίνη, Κική Διόγου, Φλώρα Κωστοπούλου, Ριρή Γρηγορέα
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 31 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1962 (22 Ιουνίου)

ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Παντελής Πρεβελάκης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Βασίλης Τενίδης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλέξης Σολομός
ΠΑΙΖΟΥΝ: Ελένη Χατζηαργύρη, Κάκια Παναγιώτου, Θεόδωρος Μορίδης, Βασίλης Κανάκης, Νίκος Τζόγιας, Λυκούργος Καλλέργης, Χρήστος Πάρλας, Έλλη Βοζικιάδου, Αιμιλία Υψηλάντη, Μαρία Σκούντζου, Μιράντα Ζαφειροπούλου, Φωτεινή Μανέτα, Λευκή Βεντουράτου, Χρυσούλα Καριώρη, Βεατρίκη Δεληγιάννη, Λόυσκα Αβαγιάννου, Νίνα Σγουρίδου, Δήμητρα Βολονίνη, Μαρίνα Πεφάνη, Μίκα Φλώρα, Λία Πάρλα
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 38 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1976 (17 Ιουλίου)